In deze tijd van individualisatie, met de nadruk ambitie en eigen ontwikkeling ben ik, zoals vele anderen, druk geweest met mijn belang van voldoende uitdaging op allerlei vlakken in het werk als psychiater voor mezelf.
Na een periode met veel life events en twee levensbedreigende ziektes met daarbij al het reflectieve en zingevings herijkende werk wat dit met zich meebrengt merk ik dat het vooral belangrijk is om werk te doen wat goed is voor de ziel.
Werk wat maatschappelijk belangrijk is, wat een groep patiënten bedient die ons het meest nodig hebben, waar je met kleine stapjes vooruit met een heel team heel blij kan zijn en dit eigenlijk nieuwswaardig vindt. Waarbij de ontroering dichtbij de frustratie ligt, die beide mooi te delen zijn met een multidisciplinair team. Met een begeleidend/verpleegkundig team wat zeer divers is wat passend is bij deze doelgroep van witte raven/paradijsvogels. Iedere patiënt heeft zeer gepersonaliseerde bejegening en begeleiding nodig en door de Triple C methodiek gecombineerd met de diversiteit, betrokkenheid en creativiteit van het team kan dit geleverd worden voor elke patiënt.
Het geeft een gevoel van ertoe doen voor de maatschappij voor mensen die niet zoveel meer hebben in dit leven en veel hebben moeten verdragen en verliezen, zonder dat zij daarom gevraagd hebben. Die alle pech tezamen hebben gekregen en niet de keus hebben van de zoektocht naar uitdaging en ambitie op werkgebied, maar die op een andere manier zin geven of laten geven aan hun leven.
Mijn zingeving blijkt onder andere te liggen in de behandeling en nabijheid voor deze doelgroep en daarin kan ik als psychiater maar een klein onderdeel bieden, maar wel een belangrijk onderdeel. Die van het overzicht over de behandeling, van de evidence based behandelmethodes, van het aandurven van het opzoeken van de grenzen hierin als dat nodig is voor een patiënt. Om holding te bieden hierin aan de VSen en de ANIOS en daarmee aan de rest van het team, zodat ze met z’n allen op een niet beheersmatige manier kunnen omgaan met alle situaties, die je van tevoren niet kunt bedenken, maar zich wel voordoen op de afdeling. Om op beleidsniveau actief mee te blijven denken om de ontwikkeling van de behandelmethodiek voor deze, vaak verwaarloosde groep patiënten, verder te ontwikkelen en het belang van de behandeling van deze patiënten te waarborgen binnen de organisatie.
Natuurlijk levert het werk bij deze doelgroep, parallel aan de doelgroep zelf, veel knelpunten in de samenwerking, in de organisatie, op juridisch gebied, zoekende binnen de WVGGZ en met externen op, maar bij behoud van verbinding ontstaan mooie oplossingen en samenwerking.
En daar ligt dan mogelijk ook weer de uitdaging voor oa de psychiater, waarbij je al je vaardigheden op gebed van gesprekstechnieken, relaties op verschillende niveaus aan kunnen gaan, het analyseren van de dynamieken die zich voordoen en met de analyse weer een route uit de vertroebeling vinden, met kennis op gebied van psychofarmaca en aanvullende richtlijnbehandeling, met je medemenselijkheid, je professionele bescheidenheid en met het gezag wat je meebrengt met dit alles.
Spreekt dit je aan bekijk dan deze vacature: